Για να δεχθούμε μέσα μας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας ,να γίνουμε Σύσσωμοι και Σύναιμοι Χριστου,να έλθουμε όλοι και να κοινωνίσουμε από το κοινό ποτήριο ,θα πρέπει πρώτα από αυτό το μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας να υπάρξει και το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως.
Όλοι οι πατέρες της εκκλησίας μας προβάλουν την Ιερά Εξομολόγηση ως κάθαρση ψυχής αλλά και υποχρέωση κάθε χριστιανου έτσι ωστε ύστερα να μπορει να μεταλάβει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.Πρώτα πρέπει να βρούμε ένα πνευματικό ,που να ανοίξουμε τα βάθη της ψυχής μας και ως καλός ιατρός αυτός, να μας θεραπέυσει απο τις πληγές της ψυχής ,που ειναι οι αμαρτίες μας.Η εξομολόγηση είναι πράξη μετάνοιας.Όταν αμαρτάνουμε απομακρυνόμαστε από τον Θεό όταν όμως εξομολογούμεθα κια ζητάμε συγχώρεση επιστρέφουμε σε Αυτόν.Η εξομολόγηση μας δίνει την ευκαιρία μιας αυτοκριτικής και ενός βαθύτερου προβληματισμού.
Το μυστήριο καθιερώθηκε από τον ίδιο το Χριστό (Α΄ Ιω. 1,8)που Αυτός έδωσε την εξουσία στους Αποστόλους να συγχωρούν αμαρτίες, και αυτοί στην συνέχεια το μετέδωσαν στους επισκόπους ,και στου πρεσβυτέρους ύστερα.Έτσι μέσω της χειροτονίας διαιωνίζεται.Όλοι πρέπει να εξομολογούνται γιατί όλοι είμεθα αμαρτωλοί ,μόνο ο Χριστός μας ήταν αναμάρτητος πάνω στην γη.Και ο πνευματικός έχει αμαρτίες ,τις οποίες εξομολογείται σε άλλον πνευματικο,αυτός είναι απλά ο μεσολαβειτής μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
Στην εξομολόγηση εξετάζουμε τα πάντα όπως τη σκέψει,τα συναισθήματα,την συμπεριφορα κ.λ.π. Η συνηθισμένει φράση Δεν σκότωσα,δεν έκλεψα ..τι να εξομολογηθώ είναι λανθασμένη γιατί ακομα και αν μπορούμε να πράξουμε το καλό και δεν το κάνουμε είναι αμαρτία ,ακόμα και στη σκέψει κατι κακό είναι αμαρτία για αυτό μη μας β'αζει ο πονηρός λογισμους να μην πάμε στην εξομολόγηση.Ένα άλλο θεμα είναι η ντροπή για κάποια θέματα....ΔΕΝ θα πρέπει να υπάρχει οποιαδηποτε ντροπή γιατί καταρχην ο πνευματικός δεν πρόκειτε να σικαριστεί απο τις δικές σας αμαρτίες γιατι έχει ακούσει άλλες χειρότερες.Στην εξομολόγηση φυσικά δεν θα πρεπει να υπάρχουν δικαιολγίες για τις αμαρτίες με λίγα λογια εξηγουμε τι έγινε.
Ας μετανοήσουμε για τις αμαρτιές μας και να φωνάξουμε στον Θεό ...Μνησθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου...
Στο τέλος της εξομολόγησης μας διαβάζει ο πνευματικός μας την συγχωρητική ευχή.Ακόμα θα πρέπει να υπάρξει προετοιμασία μέχρι να φθάσουμε στο να κοινωνίσουμε όπως η νηστεία,προσευχή κ.λ.π.Πολοί αναρωτιούνται τί νόημα έχει να εξομολογούμε τακτικά όταν γνωρίζω ότι θα επαναλάβω τις ίδιες αμαρτίες?Μα αυτός είναι ο πνευματικός αγώνας μας,αυτός είναι ο πνευματικός άνθρωπος.Είναι σύγουρο ότι θα πέσουμε αλλα το ζήτημα είναι να σηκωθούμε,όπως κάποιος που πάσχει από μια ασθένεια δεν σταματά να παλεύει να απαλλαγή από αυτήν,έτσι και ο πνευματικός άνθρωπος αγωνίζεται να εξασφαλίσει την μη απομάκρυνσή του απο τον ευσπλαχνο Θεό.Τέλος ένας γέροντας έλεγε ότι η αγιοσύνη δεν είναι κολλητικη ..αυτό το έλεγε γιατι πολοί τρεχουμε σε γεροντάδες με χαρίσματα και αλλα πολλα,δεν λέμε θα ωφεληθεις ,αλλα δεν σημαίνει οτι αν ο πνευματικος σου είναι αγιος θα γίνεις και εσύ..... ή το αντίθετο.Πρέπει να έχουμε έναν πνευματικό που να μας αναπαύει και να νιώθουμε άνετα.
